म, पाहुना र भोज

निकै दिन भै सके’छ ब्लगमा अपडेटको मेसो नगरेको ! त्यसैले  आज पुराना आफ्नै कुराहरुको  गन्थन मन्थन गर्न मन लाग्यो !  कुरा ५१ , ५२ साल तिरको हुदो हो ! म बाबा सँग भोजपुर गएको थिए ! त्यहि समयमा एक दिन म मामा घरको पाहुना हुन् पुगेको थिए (पहिलो पटक ) ! त्यस दिन बेसीमा रोपाइँ चल्दै थियो ! अनि त्यहि बाट दिउसो तिर शिरको टोपी नै झर्ने गरिको उकालो चढ्दै मामा घर लागे - बाबाको पछी पछी ! मैले कहिले पनि देख्दै नदेखेको मामा, माइजु , हजुरबा, हजूर आमा  सबै सँग भेटघाट गर्न पाए, खुसि लाग्यो ! अनि किताबमा चाडपर्वमा मामा घर जाने कथा पढेको सम्झे - कता कता मन चंगा झैँ भो !

केहि बेरको कुरा कानी पछी ,छ्यामाले नानि खाजा खान आउ भन्दै एक अम्खरा पानि दिनु भो ! अनि खाजा भने पछी -मन खुसी भो ! आफुलाई भने  दिउसो घाममा हिड्दाको थकान र भोकले संगै सताइ रहेको थियो ! मस्तले (राम्ररी) हात धोए र एक घुड्की चिसो पानि पिएर भान्सा भित्र पसे - टन्न खाने सोचले !  झमक्कै  साझ परि नसकेको भए’नी - हल्का अध्यारो देखिन्थ्यो, त्यो भान्सा  ! बाबा र हजुरीहरु मगर भाषामै के के कुराकानीहरु गर्दै हुनु हुन्थ्यो ! म ज्ञानी नाति जस्तो भएर चुप चाप पिरामा पलेटी कसेर बसे - अगाडी माने डबुकामा हान (जाड) , सिंकीको अचार अनि एउटा कचौरामा भूटेको भटमास र मकै !

एक छिन तिन छक परे ! सम्झे भोको पेट ! अनि  घरमा ममिले बनाउनु हुने खाजा -भूटेको भात , खोले भात, आदि आदि टन्न खाने बानी अनि यो भोकाएको बेला त्यो जाड कसरि स्वाट पार्ने मलाइ थाहै भएन ! मगर परिवारकै भएकोले होला स्वाद र गन्ध भने थाहा थियो तर पिउने आदत थिएन ! त्यति खेर भटमास र मकै संगै चिसो पानीको घुड्की लिदै – म, भो  अघाइ सके भन्दै उठेको थिए ! (हाहा ..बल्बल मामा घर आएको …त्यो पनि ….)

साझमा निकै ठुलो भिडको जस्तो गफ र हासो सहितको गुन्जमान मेरो विस्तारा सम्म आउदै थियो ! हजूर’बा भन्दै हुनु हुन्थ्यो –“ हैन, नाति, त  ! कस्तो खालको रहेछ मासु पनि नखादो रहेछ !” फेरी मलाई औलाउदै अलिक जोडल भन्नु भो – “ ए ! सुन्त केटा , पछी बेहे गर्न , मगरको घर जालास नी ! खेदाउलान नी - मगर होइन भनेर ! मासु पनि खादैन ,  जाड पनि खादैन , मगर भाषा बोल्न पनि आउदैन ! धत् , आफ्नो भाषा बोल्न नजान्ने र जाड नखाने पनि मगरको छोरा हुन्छ ?” अरु पनि के के भन्दै हुनु हुन्थ्यो ! खै मैले के बुझे कुन्नि ! हल्का मन दबाएर हिहिहि … गर्दै हासेर …सुतेको थिए !

---------------------------

यस्तै मेरो आदतले गर्दा पाहुना भएर कुनै शुभ कार्य होस् या आफन्तकोमा ! अथवा कुनै पिक्निक , पाटीको भोजमा - म कागको बथानमा बकुल्ला जस्तो हुन् पुग्छु ! अरुलाई अप्ठ्यारोमा पार्छु या त म नै अप्ठ्यारोमा पर्छु - दुइमा एक त पक्कै ! एक पटक म - झापा मै, आफन्तकोमा बास बस्ने गरि गएको थिए -पाहुना भएर  ! जब साझ पर्यो -उक्त घरमा कुखुराहरु लखेट्दै समाउन थालियो ! यसलाई मैले कसरि लिए भने , एक, साझमा खोरमा राख्नको लागि पनि कुखुरा पक्रिन सकिन्छ  ! दोस्रो, पाहुना सत्कारको लागि पनि हुन् सक्छ ! अब बीचैमा मैले बाठो भएर - हैन म त साहाकारी (Vegetarian) परे , मासु (भाले ) चल्दैन  पनि भन्नु भएन किन भने त्यो मलाइ नै खुवाउनको लागि पकडेको नहुन पनि सक्छ ! हेर फसाद ! तै चुप मै चुप भएर बसे ! बेलुका निकै बेरको मिठो गफगाफ पछी खान बसियो ! मज्जाले हातसात धुएर , बडो पलेटी कसेर - पाहुना नै भएर बसियो ! आफ्नो अगाडी भेराइटी तरकारी , अचार ,खाना लोभ लाग्दो नै थियो ! जब खान भनेर मैले खाना खेलाउन थाले -मेरो नाकले सुइँको दि'हाल्यो –‘हेर केटा, विचार गर ! यो त नोन भेज हो  !’ अब वित्यास ! अन्कनाउदै भए पनि भन्न करै लाग्यो - मलाइ मासुको आइटम चल्दैन भनेर  ! ओहो ! उहा हरुलाई पनि सरम मलाइ पनि सरम नै लाग्यो ! अरु तरकारी केहि रहेन'छ ! भएको पनि डाडु पुन्यु लाटलुट भएकोले गर्दा चलेन ! त्यति खेर नी सोचे - हेर मुखको गास ! अनि दिनभर को भोक ! अनि त्यहि अचार सँग मात्र भए'नी खाना खाइयो, मिठो मानेर (हाहा..)  ! त्यहा मैले मोही ,दहि छैन भनेर सोध्ने हिम्मत पनि गरिन (सायद ! मोही नभए नी - जाड चाही थियो होला !) !

यी त केहि एक /दुइ उदाहरण मात्र हुन् ! म सँग भेजिटेरीएन हुदाको नौला नौला धेरै अनुभब रहेको छ ! यध्यपी मलाई कुनै बनभोज,  पाटि, बिबाह भोज, जान औधी मनपर्छ तर त्यहाँ हुने भोज सम्झंदा -आफैलाई बोझ  लाग्छ ! मासु विनाको भोज, रक्सि (अल्कोहल) बिनाको पाटि र साली बिनाको ससुराली -सब खल्लो हो रे ! अनि भन्नेहरु त भन्दछन -सबै भन्दा दामी भोज त ससुरालीको हो रे ! तर खै आफ्नो त त्यस्तो होला जस्तो लाग्दैन ! ( पाहुना भएर सबै कुराको अनुभव गरियो ..हाहाहा ) ! भोज सँग मेरो राम्रो मिलेमतो नै छैन, पाहुना म देखि टाढाको मान्छे ! सबका सब फरक ….भिन्न छ !

यो भोज ,पाहुना र म, विचको सबन्ध नी बडा गजबको छ, यार ! सधै पाहुना भएर खान पाउनु नी मज्जाको कुरा भन्छन तर मलाइ त त्यो भोज सम्झ्यो कि पाहुना हुन् नै मन लाग्दैन अनि पाहुना भयो कि म सुख्खा …….. भन्छन नी, “अगुल्ठाले हिर्काएको कुकुर, विजुली चम्कदा पनि डराउछ'” भनेर …. सोहि परि'भा छ !